"Aile Çay Bahçesi"
Bloğuma bir kitap tanıtarak dönmek istedim. Seminer günlerini
kitap okuyarak renklendireyim dedim ve başladım “Aile Çay Bahçesi” ne… Seslendirme sanatçısı Yekta Kopan bir eseri…
Kendileri aynı zamanda ödüllü bir yazar.
Müzeyyen’in sıkıntılı ruh halini anlatmasına rağmen bir
çırpıda, çok rahat okunan bir kitap. İnsanın
gözümde sahneler canlanıyor, film seyrediyormuşsun gibi akıp gidiyor. Teknik
olarak muhteşem diyebilirim. Ayrıca yazarın kadınların dünyasına hâkimiyeti
beni çok şaşırttı.
Muhtevaya gelince… Müzeyyen, küçükken annesi ve babası tren
kazasında ölen annesinin mutsuzluğuna şahit olarak geçiriyor ömrünün ilk on iki
yılını, babaları Nejat Bey hep rakı masalarında, kadın peşinde… Müzeyyen, daha kız
kardeşi Çiğdem’in varlığına alışamadan annesi ölüyor. Üstelik cam silerken Çiğdem’in
ağladığı için. Şimdi Müzeyyen, Çiğdem’i nasıl sevsin ki, nasıl mutlu olsun ki?
Babaları ölüm döşeğinde iken Müzeyyen ile Çiğdem yıllar
sonra bir araya geliyor, hesaplaşıyorlar, halleşiyorlar. Buraya kadar gayet
güzel. Bana tuhaf gelen yer, babanın Müzeyyen’e “beni öldür” diye yalvarması ve
Müzeyyen’in babasını yastıkla boğuvermesi.
Bir de, konuşan kırmızı salyangoz… Bu bölümleri kurgunun gidişatında bir
yere oturtamadım. Nefrete boğulmasına rağmen Müzeyyen’e yakıştıramadım.
Kitabın bende bıraktıkları ne idi? İnsanı düşündürüyor.
Beni uykumu bölecek kadar düşündürdü en azından. “Aile nedir? Hayatımızdaki
yeri nedir? Nasıl korunur? Problemli aileler için neler yapılabilir? Aile
kutsal mıdır? Kutsal nedir?” gibi gibi…
